ՀԱՄԵՐԳ
Վըտակը ժայռից ներքև է թըռչում,
Թափ առած ընկնում քարերի գըլխին,
Զարկում ավազին, շաչում է, ճըչում,
Ճըչում անհանգիստ, փըրփուրը բերնին։
Ինչպես ծերունին, ձենով պառաված,
Ձայնակցում է ժիր թոռնիկի երգին,
Այնպես է ծերուկ անտառը կամաց
Արձագանք տալի ջըրի աղմուկին։
Այնինչ բընության զըվարթ համերգի
Ունկընդիրն անխոս ու հավերժական,
Ժայռը մտախոհ՝ իր մըռայլ մըտքի
Ետևից ընկած լըսում է նըրան։
1.Պատմիր քո լսած բնության համերգի մասին:
Երբ ես գնացել էի քաղաքից դուրս, գետի ափին նստած լսում էի ջրից քչքչոցը, թռչունների ծլվլոցը, տերևների խշոցը: Դա շատ հաճելի էր: Ես այդ ամերգը շատ հավանեցի, որովհետև դա քեզ շատ է հանգստացնում, որ լսում ես: ԵՄի անգամ էլ որ իմ ընտանիքով գնացել էի ծով մենք պարկած էինք ափին և հաճելի ձայնը լսեցինքավազի, ծովի: Այդ ամենը ինձ հիշեցրեց բնության համերգը: